Pit van Loo 

Pit van Loo (1905-1991)

Als kunstenaar was Pit van Loo een laatbloeier. Pas na zijn pensionering als architect en stedenbouwkundige wijdde hij zich volledig aan de kunst, al heeft hij zijn hele leven getekend en geschilderd. Zijn passie voor kunst was er van kindsbeen af. Zijn vader, een gereformeerde predikant in het Friese Winsum, had een andere idee van de loopbaan van zijn zoon. Het werd een studie bouwkunde aan de TH in Delft.

In de Tweede Wereldoorlog zat Van Loo in het verzet en verkocht hij tekeningen om in zijn levensonderhoud te voorzien. Naast architect en stedenbouwkundige was Pit van Loo namens de Anti Revolutionaire Partij (ARP) van 1946 tot 1958 wethouder van Sociale Zaken en Stadsbezittingen van de gemeente Groningen.

In de Groninger en noordelijke kunstwereld heeft Pit van Loo een belangrijke rol gespeeld. Hij was lange tijd lid van de aankoopcommissie van het Groninger Museum en een verwoed verzamelaar. Na zijn dood bleek hij enkele tientallen schilderijen en een paar honderd tekeningen en grafisch werk van bekende Ploegschilders als Jan van Zee, Jan Altink, Job Hansen en Jan Wiegers te hebben nagelaten aan de stichting De Ploeg, die ze vervolgens in permanente bruikleen gaf aan het Groninger Museum.

In 1953 komt Pit van Loo op Ameland in contact met Jan Wiegers, die in dat jaar hoogleraar aan de Rijksacademie van beeldende kunsten in Amsterdam was geworden en geregeld met studenten het eiland bezocht. Het werd het begin van een vriendschap die tot de dood van Wiegers in 1959 zou voortduren. In zijn woning in Groningen waar de verzamelaar Van Loo overal Ploegkunst had opgehangen, was een slaapkamer getransformeerd tot een soort Wiegerstempel. "We trokken veel met elkaar op en we leerden echt kijken. Hij zei altijd: je kijkt alleen maar naar de leuke gevalletjes. Inderdaad kon ik urenlang zoeken naar een leuke zandverstuiving in de duinen. Wiegers wees me vooral op de kenmerken die elk landschap bezit. Hoe de kleuren met elkaar botsen of in elkaar overliepen. Hijzelf kon zomaar ergens in een landschap gaan zitten tekenen en als hij klaar was draaide hij zich gewoon om en begon opnieuw," zei Van Loo in 1979 over zijn kunstexpedities op Ameland met Wiegers in een interview in het Nieuwsblad van Noorden.

In dezelfde krant is later nog eens gewezen op de gelijkenis van een deel van het Amelander werk van Pit van Loo met dat van expressionisten van de Ploeg.

Van Loo is vooral bekend geworden door zijn schraal geschilderde grote landschappen, ook die van Ameland. Je herkent ze meteen als een Van Loo. Kunstbeschouwers in het laatste kwart van de vorige duidden ze vaak aan als fotorealisme of radicaal realisme. Hij had het vaak daarover aan de stok met critici. Volgens Van Loo maakte hij abstracte authentieke landschapskunst waarin hij het noordelijke licht probeerde te vangen. "Hang mijn werk maar eens naast dat van een andere realist. Je ziet onmiddellijk de verschillen. Iets wat je van realistische kunst toch niet zou verwachten."